SUSMAK

Kuþlar uzaklara uçar.
nereden bilir,
Bir acý var?
ötmez,
susar...


Çöker bedenim,
köhne duvar dibine.
içimdeki ben,
baðýrýr ,
avazý çýktýðý kadar...


Kýsýlsa da sesim,
çökse de bedenim ,
"susmak lazým,
yerin göðün
bir bildiði var"


Omzuma dokunan
her el,
sabýr der durur,
sabretmesem
benim bu avluda,
ne iþim var...


Býraksalar kalsam öyle,
çöktüðüm duvar dibinde,
sýzsam ince çatlaðýndan,
zaman gelir
oda kusar...

Cami avlusu
ýhlamur kokar.
içimde volkan,
içimde ateþ var...


biliyorum,
"susmak lazým
yerin göðün
bir bildiði var"

Sosyal Medyada Paylaşın: