Yirmili yýllardý; Kara kara ömrüne dolan. Sokak lambalarýna düþerdi Akþamlarda hüzzam.
Yaðardý üzerine; Soluk soluða çatlayan tavan. Fare korosunun si notasýndan Seslendirdiði gecede ezilirdi, An be an... Bilinmez; Kaç vakit kýrýlýrdý omuzlarýnda buzdan Beklerdi, Sokaða bakamadan.
Kepek tozuna bulanmýþ evde Kesik kesik tüterdi duman. Sütçünün yaban kazlarý eþiðinde, Çýðlýk atardý, Umutsuz bir ferman....
Þiþenin dibinde kopunca zaman, Düþe kalka çalardý kapýyý adam... Kaçýþtý aradýðý; Üst üste binen yokluktan. Umut... Saman saman yüzünde sararan. Bilinmez, hangisiydi? Raký kadehinde soyulmuþ salatalýk kadar sýkýþan.......
Nurhayat Nalçacý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurhayat Nalçacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.