VEDASIZ AYRILIK

Seni seviyorum.
Kýzma bana n’olur. Yada kýzarsan kýz ama öyle. Evet seviyorum seni.
Hemde hiç korkmadan, çýkarsýz, hesapsýz, karþýlýk beklemeden her zamanki
Gibi en derinden gelen bir sesleniþle söylüyorum... Seni seviyorum.
Canýmý iste hiç düþünmeden vereyim avuçlarýna. Gel kopar kolumu, bacaðýmý
Sesim bile çýkmaz inan... Ama...

Düþmüyorlar üzerimizden ölümün soðuk nefesi gibi. Kalanlar ise hep kendimize
Doðru bildiklerimiz oluyor...
Biz bu aþký bireysel yaþamaktan ileriye götüremedik ne yazýk ki... Ben benim
Dedim her þeyde, sen sadece seni söyledin. Ardýmýza bile bakmadýk
Kýrdýðýmýzda kendi içimizdeki çocuðu bile. Hayallerimiz ne kadar can bulup
Uzadýysa, aþkýmýzýn ömrü bir o kadar kýsaldý sanki. birbirimizi
Anlamadýðýmýzdan yakýnýp sitem ederdik ya ben en çok ne birlikte olabilmeyi
Baþaramayýþýmýzý ne de ayrý kalabilmeyi . Ýþte
En çokta bu gerçek acýtýyor içimi...
Hiç dikkatini çekti mi? Düþündün mü? Bilmiyorum. Bu güne kadar sana her
Yazdýðým yazýda, her mesajda yada mektupta, sözlerin bittiði her satýrýn
Sonunda neden üç nokta (...) Vardý? Hiç sordun mu bunu kendine? Belki
Dikkatini çekmedi belkide bu satýrlarý okuduktan sonra düþüneceksin
Kimbilir.
Ama yorulma bu sefer yormayayým seni, ben söyleyeyim:
’ Aþkýmýz büyüdükçe, içimdeki çocuk seninle ömür kazandýkça, sesini her
Duyduðumda hergün biraz daha fazla çarpmaya yemin eden kalbim beni
Yaþattýkça, her an ,her saniye yaþama ve ölüme inat hayallerin sonsuzluðunu
Seninle tattýkça, gözyaþlarýmýn her damlasý sana iç çekiþ olmaya devam
Ettikçe ayrýlýk bize hiç yakýþmasýn diye’ydi. Adeta sensizlik kapýyý hiç
Çalmasýn diye her satýrda tekrarladýðým bir yemindi bu...
Ama baþarýlý olamadým... Baþaramadýk... Ýçimizdeki sevgi büyüdükçe aþkýmýzýn
Ömrü kýsaldý, hayallerimiz sonsuzlaþtýkça sevdamýzýn mezarýna bir kürek daha
Battý... Yine ve yeniden... Tekrar tekrar caný yandý... Ama biz.
Görmezden geldik. Ya görmezden gelmeseydik. Baþarabilir miydik o
Zaman. Hayallerimizi yaþatabilir miydik? Son nefesini verirken
Sevdamýz onu yaþama döndürebilir miydik?
Bilmiyorum.
Severken ayrýlmak böyle olsa gerek. Diri diri mezara girmek, yaþarken ölmek
Demek bu olsa gerek... Birinin canýna kýymak, bile bile ölümüne razý gelmek
Bu olsa gerek... Ben sevdama veda edemedim. Yüzüm yoktu ardýndan aðlayýp
Feryat figan af dilemeye. Kendi ellerimle mezarýný kazmýþken, yok oluþunu
Ýzlemiþken bu lanet gözlerimle nasýl ona veda edebilirdim ki...
Vedasýz ayrýlýðýma son bir veda...
Seni sensiz yaþamak en kötü kaderse bende bu kaderime inat seni yaþatmaya
Yemin ettim.
Sevdamýzýn üstüne ama sen vedaetmeden býrakýpta ayrýlýk ettin.
Ya iþte böyle iki gözüm
Vedasýz ayrýlýk bu olsa gerek........
Sosyal Medyada Paylaşın: