Karanlýklarda yürüyorum,
Güneþin ýþýðýnda,
Her adým atýþýmda,
Ýþte o zifiri karanlýklarda,
Bedenim duvara çarpacak diye korkuyorum,
Gezerken karanlýklarda.
Her sokaðýn sonunda,
Bir siyah perde,
Ýþte o karanlýklarda,
Ölümde bekliyor beni, azrail de.
Yürürken göz yaþlarým,
Yaðmur olarak yaðýyor,
Bir ýþýk yanýnca, arkamda gözüküyor adamlarým,
Her zaman takip ediliyorum,
Çünkü gölgeler içinden çýkamýyorum.
Ne zaman, nereye gitsem,
Benimle geliyorlar,
Gizlice takip ediyorlar beni,
Çünkü karanlýklarda görünmüyorlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.