UNUTTUK (1)

Ayda yürüyenlere köle olup
Yeryüzünde yürümeyi unuttuk
Her an onlara kendimizi sorup
Kendi adýmýzý sanýmýzý unuttuk

Tam güvenip tam baðlandýk
Çarpýla çarpýla saðlandýk
Okþana okþana palazlandýk
Yanýmýzda aç yataný unuttuk

Nerden geldik nere gidiyoruz
Ýçin için yanýp tütüyoruz
Nemli barut gibi patlýyoruz
Aslan gibi kükremeyi unuttuk

Bahane ararken birbirimize
Yanlýþta tutuþtuk elele
Uçurumlarý görmeyen gözle
Düzlüðü yokuþu iniþi unuttuk

Bezlere sarýldý beyinlerimiz
Köhneleþti körpe kalplerimiz
Cýmbýzla parça parça etlerimiz
Koparýldýkça acýyý sancýyý unnuttuk

Sosyal Medyada Paylaşın: