ýssýz bir gecenin tam ortasýnda
yürüyordu bir adam aðýr adýmlarla
kararsýzdý hem de hiç olmadýðý kadar
dönüp bakmalý mýydý son bir kez daha
yoksa anýlarý olduðu gibi býrakmalý mýydý
gecenin tam ortasýnda tam orada
hiçbir þey kalmamalýydý aklýnda
savrulup gitmeliydi esen rüzgârlarla
ya da kalmalýydý oracýkta
yýðýlmalýydý kaldýrýma kaldýrým taþlarýna
düþünceler kemiriyordu beynini
çýldýrmak hiçten deðildi
adýmlarý bir ileri bir geri
ilerliyordu bir adam dolunayýn soluklarýnda
düþmüþtü gecenin en kuytu en koyusuna
yýldýzlar neþeyle yanýp sönüyordu
dolunay adama yol gösteriyordu
adam üzgün çaresiz ýssýzdý bu yolda
bir adam aðlýyordu dolunayda
görmüyordu gözleri ne yýldýzlarý
ne de gökyüzünü þavkýyla dolduran ayý
gitmeli miydi
yoksa dönüp bir kez daha
bakmalý mýydý ardýna
zemheri ayazýnda yüreði
belki ýsýnýrdý o eski anýlarla
yoksa yoksa yakmalý mýydý
hatýralarý o an oracýkta
vazgeçmekle vazgeçmemekti bütün çaba
bocalýyordu bir adam gecenin umarsýz koynunda
ya da dedi yakmalýyým þuracýkta
yakmalýyým ne varsa anýlarý umutlarý
ýsýtmalýyým son kez bu ayaz gecede
yýldýzlarý dolunayý ve de senli sevdalarý
sonra da çekip gitmeliyim yok olmalýyým
gecenin ýssýz karanlýklarýnda
bilinmeyen bir yola doðru yürüdü adam
bir ileri bir geri düþüyordu gölgesi
o sessiz o ýssýz karanlýk kaldýrýmlara
sýr olup kayboldu bir adam dolunayda
g.öz:)))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.