Yalnýz sokaklarýn bekçisi, Hüzün kýrýntýlarýný toplayýp hayatýn, Cebine doldurdu þiirleri, Yol aldý zamanýn içinde, Sisler kesti önünü birden, Bir de anlamsýz hisler, Yavaþ yavaþ ilerledi. Ýçine iþlerken yalnýzlýðýn ayak sesleri, Tablasýný çýkardý cebinden, Tüm duygusuzluðuna inat, Geçmiþin arzularýný sardý sigaraya, Ve yaktý...
Bir duman kadar geçici aþklarý, Ýçine çekti bir gerçek gibi, Daha vardý soðuk odasýna varmaya, Ölüm sessizliði vardý ortalýkta, Elinde kanlý mendili, Ciðerleri sökülüyordu, Yine de býrakmadý elinden aþkýn zehrini, Ýçti...
Ardýna baktý bir an, Sanki bir daha geçemeyeceðini haykýrdý, Buðulanan gözleri sokaða, Vurdu anahtarý kilide, Kalbini açmadý kimsesizliðine, Ýçeri girdi.
Duvarda kocaman bir perde, Perdenin ardýnda kýrmýzý bir resim, Resimde aðlayan bir kadýn, Kadýnýn gözlerinde ihanet, Gülümsemesinde saklýyken þehvet, Aldý kalemi eline, Durduramadý yatalak ruhunu, Yazmaya baþladý...
O hep yaþadýklarýný yazdý. Yalnýzlýklarýný yaþadý. Kimsesizliðini aradý. Aðladý kimsesizliðine, Duvardaki resme uzun uzun baktý. Bir þiir düþtü yataðýnýn yanýna. Mýsralarda onu anlattý.
Öksürmeye baþladý ciðerleri sökülürcesine, Dýþarýya attý kendini hemen, Salondaki pencereyi açtý, Yarým ölüme teslim þehri izledi. "Onsuz beþ para etmezsin hayat!" dedi.
Elinde bir oyuncak vardý, Sahibi kendini mutlu eden, O kendi gibi sessiz çocuktu. Býraktý aldýðý yere, Kalemine bir þiir sürdü, Dayadý kirlenmemiþ kâðýtlarýn alnýna, Mýsralarda onu gördü...
Dayanamýyordu artýk, Tüm sýrlarýný sýrladý içinde, Kalayladý aþklarý bir bir, Usulca ilerledi. Acýlara içinden gülümsedi. Kan tükürdü hayata, Vurdu tekmeyi. Þiiri astý odasýnýn ortasýnda. Yüzünde son beliren tebessümdü. Sevgiliyi aþka emanet edip, ................................öldü.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.