Benim adým Toprak’týr Amca...
Bir çocuk görmüþtüm
Yýllar önceydi.
Annesinden; yapma bir bebeði kucaklamýþtý
Hasan amcanýn
Bahçesinde oynuyordu,
Bir de kil topraktan insan ikonu
Yapmýþmýþ bir afacan çocuk!
Toprak:
"Ýnsan hiç çamurdan yapýlýr mý" dedi
Afacan çocuk:
"Zaten biz topraktan geldik topaða da gideceðiz"
"Nerden biliyorsun?" dedi.
"Biliyoruz iþte... lakin bunu bilmeyen çok insan var"
Böyle bir hasbihalde iken
Deli Hasan amca keskin bir narayla:
"Nedir bu kepazelik bahçemde ne iþiniz var" derken
Çocuk korkmuþtu öcü görmüþ gibiydi
Deli Hasan amca:
"Adýn ne bakiyim"
"Toprak"
Ne topraðý, adýný sordum adýný bir de alay edersin.
Toprak ikonuna gözü iliþen Hasan amca
"Haklýsýn, hepimiz aslýnda topraðýz"
Ve öfkesi geçmiþti...
Ve derin hayallere dalip giderken
Aslýnda herkes bana deli derler
Oysa ben bir filozoftum!
(Sessiz Kelebekler Cennetindeyim)
Þiir not defterimden..2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.