İZZET DAYI

Bir dayýmýz var avcý eskisi.
Yabanilerle baþý dertte,
yetmiþlik Arnavut Ýzzet.
Ormana komþu evi bahçesi.
Bahçede kümesde renk renk tavuklar,
atmaca kartal gökte ufo lar.
Vursa onlara yazýk
vurmasa gidiyor tavuk, dayýya kazýk.
Amerikayla avrupa sanki,
sinsidir çakal pusuda tilki.
Tavuk nüfusu yarýya indi.
Gelincik sansar piliç düþmaný,
vergi mi alýr yoksa zekât mý çýkar,
girerse kümese soykýrým baþlar.
Gayyip den, Kanakýtandan almýþ dersini,
býrakmaz dayýya boðar hepsini.
Armutmu yalnýz ayýnýn aþký,
arý kovanlarý döndürür baþý.
Balý unut sen kovan da gitti,
gelgenekon gibi periþan etti.
Köy boðasý oldu adý ayýnýn
cezasý aðýr ayý vurmanýn.
Bahçeye mýsýr ekince dayý,
körpe sütlü bahçenin süsü.
Bir sabah anarþist gibi dalar bahçeye,
davetsiz misafir, domuz sürüsü.
Mýsýr bahçesi yolsuzluk sofrasý.
Neylesin þimdi Fadime yenge,
çaresiz, kapar tüfeði,
kulaklarý çýnlasýn hayvanseverlerin,
hallolmuþtur iki domuz enceði.
Çekeceði çok benim köylümün,
yamandýr hali Ýzzet dayýmýn.

daðlýali


Sosyal Medyada Paylaşın: