Dünya göz kadar… Küçücük bir kedinin gözü kadar… Olsaydý. Ya da insanýn gözü, Dünya kadar büyük… Misket kadar dünyayla, Oynardýk çocukça; Ya da oyunlarýmýz, Dönüþmezdi kumara, Malolmazdý canlara. Misket kadar olsaydý dünya... Tadýna doyulmazdý oyuncaklarýn, Ya da doyardýk o gün oyuna. Akþam olupta anne çaðýrýnca; Parmaklarýmýzla okþardýk önce, Saðlam cebe de yerleþtirince Koþardýk, sevinçle Sýcacýk evlere. Misket kadar olsaydý dünya… Yastýðýn altýnda saklardýk yarýna Ve beraber uyanýrdýk sabaha. Oysa misket gözlü insan; Ne sýðabildi koskoca dünyaya, Ne de sýðdýrabildi dünyayý, yumruk kadar kafasýna. Misket oynayan masum çocuðun, Saf dünyasýna, Bomba yaðdýrdý misketten, Alçakçasýna.
Muhammed Salih Gedik
Sosyal Medyada Paylaşın:
MSGEDİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.