yine hüzünlendi gökyüzü, duymuþcasýna yalnýzlýðýmý ortak olmaya geliyor yaðmur damlalarý umutsuzluðuma ve ilk damla ile baþlayan muhabbetim ilerliyor tüm bedenime sýrýlsýklam olmuþum, özüm kokmaya baþladým; toprak, toprak
damlalar serindi ama muhabbeti sýcak unutturuverdi bana yalnýzlýðýmý sevincim oldu onlar, kederi unutturan anladým ki yalnýz deðiliz kainatta varken YÜCE YARADAN[
Sosyal Medyada Paylaşın:
aglama_ma_ber Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.