Bana biraz gökyüzü getir Tek bir kelime bile konuþmadan Suyun kýyýsýnda durup Ýþaret ver kalbime Gözlerin hangi çiçekten renk almýþsa Mecaz duruþuyla o dalga Beni de içine çaðýrsýn
Konuþtukça azalýyor güzelliðim Dalýndan düþen bir yapraðýn kaderini yaþýyorum Aynalar kýrýlýnca Fotoðraflar da düþüyor suya Muðlak bir cümlenin peþine düþüp Üþüyorum Rüzgâra açýk bir yanýnda oluyorum hayatýn
Merhametin, o ýlýk rüzgâr deðmese yüzüme Elbet benim de kýyametim olacak Bedenimdeki dünya kokusu Kendime sapladýðým bu býçak bu aðrý Dýþýmdaki kalabalýk içimdeki tenhalýk
Ne çok þey buluyor beni sen olmayýnca...
Bana kehanetler üzerine sorular sorma þimdi Sesim ki bir gölgenin rengine bürünüp Sana varlýðýný sunuyor
Manolya! Yüz yýllýk adresim Beni bana býrakma Bak, daracýk merdivenlerinden çýkýyorum sarayýna Düþebilirim sen olmasan Derin kuyulara Yeryüzü korkularýna
Ey bir yazýn rüyasýnda Bir kere daha açan çiçek Her gölge varlýðýnýn esîridir Âþikâr kýl kendini Demli bir çay, biraz melâl Yetmiyor bu hayatý anlamaya
Ýstersen çocuk olur Defne aðaçlarýný düþünürüm Meleklerin yapraklarý altýnda Gizli duruþlarýyla olduklarý yerde Beni kimseler bulamaz Uyurum sularýn serin yataðýnda Ýstersen yolcu olurum daðlarýnda Kapýnda akþamlarý bürünüp sabahý beklerim
Ey ay ýþýðý! Gökten bana bakan sûret Mürekkebi kurumadan þiirimin Bana bak Yeni açýlmýþ bir güle benzesin yüzüm
Mustafa Özçelik Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.