Çocuk
Çocuk
Gülün üstüne bir arý kondu.
Çocuk arýyý sevmeye koþtu.
Arýnýn bal yaptýðýný bilmiyordu,
Arý korktu,çocuðu soktu..
Çocuk bir daha güllere hiç dokunmadý....
Deniz mavi,berrak sanki sonsuzdu,
Çocuk girdi denize,suya dokundu,
Bir balýk çocuða çarptý,
Balýk korktu,çocuk bilmiyordu.
Çocuk bir daha denize girmedi....
Köpek yavrularýný emziriyordu.
Çocuk sevmek için koþtu.
Uzattý elini,köpek havladý,
Köpek anneydi,çocuk bilmiyordu aðladý,
Çocuk bir daha köpeklere dokunmadý...
Çocuk küçüktü,annesi babasý terketti,
Çocuk sevgi çocuk insan,emekti,
Hep insan aradý,insanlar acýmadý,
Çocuk hep insanlarla beraber yaþadý...
Cansýn Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.