O bir Þairdi. Uykusuz kaldý gecelerce. Defteri bitti, kalemi kýrýldý, Kýrýk kalemlerle, Peçetelere yine yazdý. Günlerce, aylarca, senelerce. Ecel iþte. Öldü. Anasý, babasý, arkadaþlarýndan baþka Hiç kimse aðlamadý. Þairlere sorduk, Merhumu nasýl bilirdiniz ? Çok üzücü. Hiç kimse tanýmadý. Ölen kim ? Kimdi ölen ki; Herkes için. Kimseler aldýrmadý. Tanýnmamýþ bir þairdi iþte. Þiirleri çoktu amma, Gazetelerde çýkmadý. Kitabý da basýlmadý. Kendi þiirleri tanýyordu onu, Kendi sözleri. Geceler tanýyordu onu. Uykusuz gözleri. Yastýk altýndaydý hep þiirleri. Þairi tanýyanlar, Ayný mahalleden, Ýki, üç aþýk delikanlý, Ve sevdiðinden ayrýlmýþ Aðlayan garipler sadece. Soruyorum. Bunlar yeter miydi? Bir þairi tanýmaya.
21.03.1995
Not: 21 Mart Þiir Günü Tüm Þair ve Þiir Severlerin Þiir Günü Kutlu Olmasý Dileklerimle; Sosyal Medyada Paylaşın:
NİHAT İLİKCİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.