EMANET UMUTLAR

Hüznüm

Göz bebeðine düþen son cemre
Düþtüðü yeri çilekeþ eder zalimce
Bulutlar
Dokunur avuçlarýma
Ýnme gelir sineyen geceye
Ýnerim kuþ kanadýnda yaðmurn dokunduðu þehre
Sokaklarda bulduðumu kaybederim karanlýðýn zihninde

Avuçlarýmdan akýp gitti
Önce ellerin
Sonra gölgen
Gölgesizliðe soyundum
Güneþi daðlarýn ardýna gizledim
Senhsizliði ruhuma umutsuzca iþledim.

____ Kýrýlgan umuduma dilek çemberleri baðladýðým adam !...

Emanet sevincini koynuna alýp uzaklaþtýn sonsuzluða
Sýmsýký sarýldýðýn umutlarýný da sýðdýrdýn avuçlarýna
Dünüme hüzün, bugünüme hançer vuran
Geleceði yüreðime katan adam
Yoksun gecemde
Yoksunum her gece gözlerinden

21/03/09
Sosyal Medyada Paylaşın: