kar yaðar zirvelere çoðunun takatý olmaz çýka oralara bülbülün feryadýný duydum gonca gonca güllerin solduðunu gördüm güneþe en yakýn yerde aþklarý muhteþemdi çileleri bin katý ancak onlar çekerdi bunca meþekatý insan üstüydü çabalarý kandan gözyaþý gördüm içine akýtýyordu geceleri herkes sevdiðine aðlýyordu baþka baþkaydý acýlarý kimi anne diyordu kimi evladým kimiside seni canýmdan çok seviyorum diyordu canýmdan aziz vataným binlerceside baðrýna basmýþtý eski resimleri anladým ki aþk dedikleri zehiri bal yapmakmýþ çözülmeyen çileli sonsuz yumakmýþ her seven aþk ipliðini ölünceye kadar býrakmazmýþ her mezar taþýna býnlerce özlem her mezar taþýnýn sayýz özlemi varmýþ ölüme en yakýn yerde anladým ki aþýký öldüren dert bela deðil çektiði çilelermiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
sakarya49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.