Doðuyor hançer gibi bir gün yine… Ve yine sensiz uyanýyorum bu güne… Ellerim ellerini arar, gözlerim gözlerini… Ey sevgili! Býrakma beni… Kim söylettirdi sana bu hýrçýn sözleri? Bu hoyratlýðýnýn sebebi neydi? Sensizliðin eline verdin beni öc alýrmýþ gibi. Burasý soðuk, bedenim soðuk, yine içimdeyim bu kederin. Arkana dön bir bak bu senin eserin! Koca bir yaralý yürek ve hayata küsmüþ yaþlý gözler… Ey sevdiðim! Sensin benim nefesim… Sensin yaþama nedenim… Sensiz bu çirkef hayatý ben neyleyeyim? Ne olur bu hayatýn ellerine Býrakma beni! Beni býrakma…
Hasretin kanýma girdi giriyor. Acý çektirerek canýmý yakýyor. Vakit, susamýþ kanýmý içiyor. Bu bataklýk gittikçe derinleþiyor. Tut ellerimi… Ne olur býrakma beni…
Bu eller mi yazdý sana git diye? Bu dil mi söyledi seni istemiyorum diye? Ah bir görsen sevdiðim þuan ki halimi! Bir ölü gibiyim, her þeyim! Ne olur dön geri…
Yalnýzlýðýn dikeni batar bedenime. Karanlýk, kor gibi düþer yine vakitsiz… Yollarýmýzý ayýrdýðýn o gün, ölme sebebim… Beni yalnýzlýða sarýp ta gitme! Ne olur býrakma beni bu nefessiz þehirde…
RÜZGÂR Sosyal Medyada Paylaşın:
ruzgar_809 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.