Asude bir zamandan cikagelen Mistik kokulu bir kadin Elleri kalem tutan Elleri ömrüm Gözleri kader cizen Gözlerine öldüm…
Renkleri eskiten zaman Ustaligini konusturdu bize de Solarken eskidik, eskirken solduk. Ölüme giden yolda dertlerle yoldas olduk Hangi his söze döker beni simdi Su yasanasi kötürüm cagda, Hangi soytari güldürür bizi bilmem…
bildigim, ya senden ya benden birseyler var hüzün veren…
O kadar haindir ki Anlatamayýþlarý býçaklarken zaman, Iste tam da o zaman, Yazamadigim bir hikayenin agirligini yasayamadigim baharlarinda askin tasiyamadigim bir yükten okuyorum Yani yürekten söylüyorum Dün gibi demincecik Yarin degil demincecik Ruhumun özünde kalan kirintilari Rüzgar gibi sert ve tiz Zeminsiz bir gökyüzüne yükledim Artik azadedir
biliyorsun, ya senden ya benden birseyler var düsündüren…
bir senfoni simdi kulagimda bir tiz fisilti dinmeyen bir ciglik yüregimin yarin özlemi dünde yasarken ben hala
bilmeliyiz, ya senden ya benden birseyler var yitip giden…