Dudaðýmda gülüþü, esir gibi hecenin, Gözlerimde süzüþü, bakýþýnda ecenin, Avuçlarýmda düþü, umut dolu gecenin, Efkârýna akarak, yýldýzlara uzandým.
O çok uzak görünen, noktalarý saydým da, Geceleri bürüyen, siyaha ak koydum da, Söylenmemiþ sözlerin, isyanýný duydum da, Bir hayale bakarak, yýldýzlara uzandým.
Dürüstlüðü, doðruyu, yitirmeden özümden, Haksýzlýða küfürler, dökülmeden sözümden, O beyazlara doðru, alev almýþ gözümden, Kývýlcýmlar çakarak, yýldýzlara uzandým.
Tek suçlu ben olayým, gerek yok belgelere, Bu dünya kalsýn iþte, âlim ve bilgelere, Dönüþ yok biliyorum, yerdeki gölgelere, Ýsmimi býrakarak, yýldýzlara uzandým.
Göklere haykýrarak, bozdum tüm sükûtumu, Bulutlar taþýr elbet, o son gün tabutumu, Bu kadar yeter dedim, tüketip umudumu, Yeryüzünden býkarak, yýldýzlara uzandým.
Hoþça kal diyemedim, anýlarýma kýzýp, Tüm yalan sevdalarý, doðrularýmla ezip, Hatýram olsun diye, bir þiir daha yazýp, Mýsralara akarak, yýldýzlara uzandým.
EMÝN ZEYBEK-BURSA Sosyal Medyada Paylaşın:
sözlerinahengi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.