YAPRAK
Her sonbahar üçer, beþer sararýp düþer yapraklar.
Farkýn damýdýr bunun aðaçlarýn, göðe uzattýðý dallar.
Acý duyar mý topraða düþüp çürüyen yapraklar.
Her sonbahar zirvedeyken düþen yapraklar, içimi yaralar.
Dört mevsimde birçok þekilde eser rüzgâr.
Bazen bir sevgilinin saçlarý arasýndan hafifçe kayar,
Hýrslanýr zaman, zaman tozu dumana katar.
Sonra usulca tutar sararan yapraðý, topraða atar.
Yaðmur yeryüzüne ince bir hesapla hep ayný miktarda yaðar.
Topraða hayat, dertli gönüllere hüzün katar.
Gündüzü asil bir griye boyar, geceye kasvet atar.
Yapraða dokunduðu an, o düþme zamanýnýn geldiðini anlar.
Ben de anladým, yaþadýðým mevsim þimdi sonbahar.
Ömür takvimimden hýzla eksildi sararan yapraklar.
Rüzgâr gibi esip geçti hayatýmdan yýllar.
Hiç duymadýðým bir beste çalar, kabrime düþen damlalar.
Hasan Sýtký TUZKÖYLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.