BİR GÜVERCİN SOKULUR YUVASINA...

Bambaþka bir sýcaklýk gözlerinde,
Bir doyulmaz hayatsýn ki dolan soluklarýma,
Tenimi, usul usul okþayan yaz yaðmurusun...
Uzatýnca avuçlarýmý,
Damla damla sen dolarsýn.
Sokulup bakarsýn,
Bir hayâl gibi perde perde,
Hasretle açýlan gözlerimde;
Ýstemesem de, gitgide kaybolursun,
Solarsýn...

Ýþte, o an baþlar kimsesizliðim,
O an, nasýl sarar yalnýzlýk beni bilsen;
Çýlgýnca koþmalarý, çýrpýnmalarý rûhumun,
Düþmeleri uçurumlardan, o an...

Kirpiklerimde titreyen hayâline
Bastýrýrým ellerimi...
Yalvarýrým, ’gitme, gitme! ’ diye...

.........................................

Ben, kalabalýklar içinde yalnýzlýðý, çok iyi bilirim...
Görünmez duvarlar ardýnda aðlamayý...
Sesler... Yüzler... Sözler...
Yürekteki közler...
Kapanýrým içimdeki sessiz odalara,
Saðýr, kör duvarlarda seni seyrederim...
Þaþarak dinlerim, bir yol bulup da gelen sesini...
Dinlerim yüreðimle, çok eski, o hazin aþk bestesini...

Gözlerimi kapatýp gezerim, o hayâl bahçelerinde,
Gülleri okþarým; sarý, beyaz, kýrmýzý.
Tekrar tekrar çalýnýrken o eski þarký;
Gönlümdeki uçurumlara, dereler gibi çaðlayýp dolar bir sýzý...
Saçlarýmý okþar,
Tâ uzaklardan gelir, sarar ýlýk bir meltem,
Sen gelirsin aklýma, yüreðim titrer,
Seyrederim mehtâbý seninle, yanýmda gibi...

Ellerimi tutarsýn, hissederim...
Bir güvercin sokulur yuvasýna,
Avuçlarýnda ýsýnýr yüreði, yaslar baþýný...
Ýþte, o an, yanýmdasýn, bilirim...
Ýþte, o an, yaþýyorum, bilirim...

Ýþte, o an; ben seninim, bilirim...

Hâlenur Kor

18 Mart 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: