HIRÇIN KADER

Hýrçýn zamanlarýmý düþünüyorum da,
neden bu duruma düþüyorum ki !
Bu bedene,bu ruha bir daha nasýl sahip olurum ?
’’Herþeyden vazgeçtim,
kaybedecek neyim var ki ;bir kaç Hazine...
Yaþayan bir ruh,hisseden,öfkelenen varlýðým’’

Elimde deðil,gücüm yok
Boþvermek istiyorum herþeyi,
aldýrýþ etmeden,düþünmeden.
Ama yok,
feleðin kalleþçe hýrpalamalarý karþýsýnda yapayalnýzým.
En büyük düþmanýmýn beni yenmesine nasýl izin veririm,
dayanmalýyým...!

Ýsyan etmek deðil benimki,
ulu orta baðýrmak istediðimin kýsýk haykýrýþlarý.
’’Sil gitsin be,
tek senmisin bitmek bilmeyen ýzdýrapla
dost olan...’’
Dediðini duyuyorum hasta yüreðimin.
Odaklanamýyorum iþte güzel olan þeylere,
’’ kahretsin !’’

Kolumdan tuttu,býrakýrmý hiç,eylenecek oyuncaða sahip artýk
Doðacak güneþ,belki kara toprakta Beyaz damatlýðýmla görünür bana,
Yeni yaþam sunulacak,sonsuzluðu tahminlere sýðmayan,
koca dünyada...
belki de salývermeliyim kendimi kaderin SERANATLARINA.
Sosyal Medyada Paylaşın: