Kardelen Yalnızlığı

Hava ýsýndý, cemre tav oldu topraða
Yeþillenir yakýnda sevda aðaçlarý
Düþer ahu ceylan yüreðim yollara
Dillendirerek fikrimde hüznün aðýtýný

“ve sen yar!
aðlarsan dolanýr dilimde yaþlarýn
anlamazsýn sözlerimin tuz aþýlýðýný.”

Gece merceklerini dikti gözüme
Beyaz mý beyaz ellerin ýþýkken tenime
Ürperti de nedir içimde ki varlýðýnda
Böyle mi hazýrlanýr yokluðun zemini
Kan revan içinde býrakarak düþlerimi

“kapat pencereni, daðýtmasýn saçlarýný
koridorlardan sýzan cereyan”

Dahasý var eþref saatlerimin
Yarým yamalak olmayacak vedalarým
Bir çalý yangýnýna dönerken ellerin
Acibe bir hüzünle genzine düþeceðim
Açýp kurcalama lügatý boþuna

“daha kayýtlarýna geçmedi alimin
ruhunun kardelen yalnýzlýðý”

Selçuk ERKÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: