KÂBUS
Yemyeþil fidan iken kuru çýnar ettiler
Su bilmez gözlerimi akan pýnar ettiler
Dost bildiðim insanlar býrakýp ta gittiler
Þu kocaman gönlümde küçücük dünyadayým
Kâbus mu yaþýyorum inþallah rüyadayým
Tek, tek kýrýn taþlarý yýkmayýn temelimi
Daraðacýna çekin yok etmen emelimi
Umutlarým bitmeden ya tutarsa elimi
Göklerde uçsam bile zannedersem yaya’yým
Kâbus mu yaþýyorum inþallah rüyadayým
Ta uzaktan göndersen bir selamýn hoþ gelir
Korkuyorum gül atsan bu baþýma taþ gelir
Mevsim yazý gösterir ortasýnda kýþ gelir
Ufak taþlar içinde rüzgâr vuran kayayým
Kâbus mu yaþýyorum inþallah rüyadayým
Ýnsanlýk giysisini üzerimden soydular
Her cefaya eh dedim kabullendim saydýlar
Verilen sözlerinden hemen geri caydýlar
Ahmet’im ben kendimi kadersiz mi sayayým
Kâbus mu yaþýyorum inþallah rüyadayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.