YÝNE KOKUN BENDE KALDI Yine ayrýlýk rüzgarlarý esti. Ve yine saatler vedayý gösterdi. Sen gidince.................................. kokladým Kokladým yine kendi kendimi Hüzün terk etti bir sevinç. Kapladý yüreðimi. Dönüp geleceksin biliyorum............ Çünki ! Çünkü unutmuþsun kokunu. Yine kokun bende kaldý.
Rüzgarlara koklattým. Götürdü gül bahçelerine Güller kýskandý kokunu Bulutlara ektim aðladý bulutlar Gözyaþý’nda sen vardýn yaðmurlarýn Aktýn damla damla topraða Hani Yaðmur biterde Toprak tütsü tütsü kokar ya Bu sefer sen koktun Buram buram buðusunda topraðýn Tutsak olup gölgene gittin .yine.............gittinn Ama Yine unuttun kokunu Yine kokun bende kaldý.......bende
Veda etmeden gittin Sitem kahýr etmeden Kaldýrýp baþýný elveda demeden Sadece bir tebessüm vardý gözlerinde Bir tebessüm Bana güle güle derken.... Artýk biliyorum Bile bile unutuyorsun kokunu bende bile bile Beklerken döneceðin aný bütün yüreðimle Kendi kokun olsun istiyorsun kendi kokun üzerimde Bile bile unuttun yine kokunu Bile bile bende Yine kokun bende kaldý Birtanem :) Sosyal Medyada Paylaşın:
fatma.naz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.