Minik Acılar Orkestrası

"artýk bedenimde yer yok korkuya"
"yer yok bir damla daha þubat’a" diyordun.
"tutun rahmime! kazýt beynini!
ki biliyorum, orada benden gizli
bir cennet saklýyordun."


etinle ele ele bir gece bu.
hýrpalar...
izlersin;
kuþlar göðün rahminde kaybettikleri tanrýlarý arar.
kabus, evcilik gibi bakar gözlerine;
ipin þakaðýnda pembe, hâlâ kýz çocuklar.
ve biraz mavi kalýr morun aklýnda.
kaybolur ufukta, hep seviþir halde zehrin dudak izi.
bir teneffüse daha yer yok bu yatakta.
rahmine boþalýr aklýmda ki tüm gri kadýn cesetleri.
korkma.
korkma sadece gözü dönmüþ bir "ama" bu.
gökkuþaðý davacý olmuyor, vurulunca kasýklarýndan bir rengi.


penceremin önünden etekleri savrulan rüyalar geçiyor
kanlý etim duruyor hâlâ bir kaçýnýn avuçlarýnda;
hepsi, evet hepsi ilti-haplanmýþ bedbaht kadýnlar.

bil; istanbul sýcak hava dalgalarý yüzünden batmýþtý gözlerine.

gör; derdi otuzbir sandýklarý için çekiyordu o çocuklar.

hiç bir caddeye çýkmayan bir sokakta,
aðýzlarýnda yarý tütün, yarý kubar.


öpün tüm çocuklarý þimdi.
akýllarýný kaybedip bulamasýnlar bir daha.
hiçbirini sað koma-
yýn,
zikredilirken meleðin adý!
yoksa!
yoksa...
günah, cemaatsiz yalnýzlýðýmda patlamay hazýr koca bir am-
ma-
yýn!


çýplaðým.
kaçamazdým ceninden ufka.
gidip kahraman olamazdým yazarý tarafýndan terk edilmiþ bir masala.
gerçeði unut:
sen bana öyle bakarken kaçamazdý coðrafya dersinden sütyensiz bir þehir
henüz çizilmemiþ, giyinik kasabalara.



bu gece sarhoþum tekilyan.
kendime kaçamam.
fail-i meçhul sevda kemiklerinin uçlarý sivri.
taþýyor seviþirken, bir rengin dilindeki topraktan.
ki toprak, hastalýk sarý,
kan kadar haklý.
artýk küfrün koynunda ölü bulunmaz hiçbir kadýn bu gece,
morgun çýkýþa en uzak çekmecesinde dirilmek biraz ölüm kaplý.


üzgünüm;
beni kerbela’da sevgilim emzirdi anne,
aðzým hâlâ çýplak ve topuklarýmda bir aþk saplý.
Sosyal Medyada Paylaşın: