İSTANBUL DÜŞLERİ - 2

Boðaz’ýn meneviþli sularýnda
Hýrçýn akýyor denz, yarim.
Akýntý burnu’nda, Arnavutköy’de
Yorgu bir nehir edasý takmýþ
Salýnýyor, bir o yana, bir bu yana.
Islak gecenin ötelerinden,
Yine bir kýrýk meltem esiyor
Sessizce.

Sessizce dedim de, yarim
Hiç bilmezdim mahzunluðunu insanlarýn
Sessizce aðlarken.
Ve farkýna varmadan, aðladýklarýný
Yitirdikleri düþlerin ardýndan.

Yarim,
Ýstanbul’un taþý topraðý
Altýn deðilmiþ meðer.
Ama bilmezler, bilemezler ki
Her gün vurup da umutlarýný sýrtlarýna
Göçüp gelenler.
Bilmezler ki,
Bir gün olup yitecek
O güzelim düþler.

Bu þehrin varoþlarýnda, yarim
Ne ömürler tükeniyor
Nasýl sürüyor, nasýl bitiyor yaþamlar.
Umursayan mý var sanki.
Herkes kendi derdinde
Ve herkes, bir düþ peþinde.
Giden, gidiyor maziye
Kalan düþler ise, geriye
Takýlýp kalýyor bir köþede.
* * *
Ne iyi ettim de
Bu iþe baþladým, yarim
Bazen, geceler boyu
Anlaþýlmaz bir telaþla
Yaþayan insanlar gibi
Dolaþýp duruyorum sokaklarýnda
Ýhtiyar Ýstanbul’un.

Yarim,
Pek acemiyim ya,
Elimde kaldý topladýðým düþler.
Yýðýldý daðlar gibi önümde
Sessizce sýraya girdiler.

En öndeki, ‘Kýrpýk Ziya’nýn düþü.
Var bir, onbeþ yýl yaþý.
Hep hayal edermiþ Ziya
Artsýn diye maaþý.
Yeni bir gömlek alýp,
Bir de çekerse ‘Sinekkaydý’ týraþý
Belki …Ayþe’den yana
Dönermiþ þansý.
Hadi..dermiþ ‘Anne’. hadi ‘Baba’
Alalým bir kutu da
“Madlen” marka çikolata
Varýp, gidelim artýk….
Ýsteyelim þu kýzý.

Evlenirlermiþ sonra,
Ererlermiþ ‘Murad’a
Zor muþ beklemek, tam dokuz ay
Dile kolay, beklenir mi
Ýlk göz aðrýsý bu,
Bu kadar da özlenir mi ?
* *
Þimdi o, otuz yaþýnda, yarim
Belki otuz ay’ý var
Belki otuz gün’ü yok
Yatýyor boylu boyunca
Bir hasta somyasýnda
Umarý yok.
Ve inan, benden baþka
Kimsenin haberi yok.

Nasýl veririm düþlerini ?
Nasýl söylerim ?, yarim
Yakýnda öleceðini.

Seni de üzdüm, yarim
Yeter artýk….
Ben iþime döneyim.
Baksana….her yanýma düþler dolmuþ.

Bir bilsen, bir bilsen yarim
“Ýstanbul Düþçüsü” olmak
Ne kadar zormuþ.

ÝSTANBUL DÜÞÇÜSÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: