SENİ SEVMEK KADAR GÜZELDİ AŞK

Kirpiklerime bile aðýr gelirken yokluðun
Hayalinle konuþtum yine
Gecenin sarý gölgeleri susarken dudaðýmda
Oysa bu vakitler tebessüm konardý yanaðýna

Þimdi ne zaman bir þarkýyý yudumlasam
Yokluðun saklandýðý yerden çýka gelir
Dili tutulan suskunluðum gibi
Bakýþýmýn daðlarýna yaslanýr efkâr
Ben bir sana eðildim ey yar
Çünkü seni sevmek kadar güzeldi aþk

Sessizlik nöbetlerinde
Zühresiz kalmýþ gökyüzüm
Ve saçlarýnýn kaybolduðu sokakta
Bir kuþun sahipsiz masumiyeti ýþýklarý söndürür
Gidiþin son deðildir ama güneþi aysýz döndürür

Kalbim çalýndýðýndan beri yoksulum
Hýrsýzlar uðramaz gönlü yorgun viraneme
Sürgülü kapýlarý açýlmamýþ ellerimin
Ellerini tutsun özlemeden sevsin

Bir baþkaldýrý ozanýyým
Aþka asiliðim bu yüzden,
Sonsuza kadar ebedidir.
Çünkü aþk,
Sevenin ateþten gömleðidir.
Çýðlýðýn sessizliðidir.

Sus konuþma, türküme diyet ödesin
Elvedasý eksik mýsralarým

Gelecek olan beklenir
Gidene sadece hoþça kal denir.
Ben ayaðýna dolanan kilim olamam
Bülbülü gitti diye gül gibi solamam

Yýllar geçip gidiyor, ben duruyorum.
Sen çoðalýyorsun
Yeni güller doðuyor teninde
Ben yalnýzlaþýyorum kendi çölümde
Ruhumda kum fýrtýnasý
Gecemde kandiller üþür
Güneþ kendi gölgesinde maðrur
Bir yürek dirilirken bir aþk ölür.

12 03 2009

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: