ÇANAKKALE ZAFERİ
Bin dokuz yüz on beþin on dokuz þubatýnda,
Kum kale, Seddülbahir top salvosu altýnda.
Ýþte böyle baþladý Çanakkale Harpleri,
On sekiz mart, boðazý geçmekti hesaplarý.
On yedi mart gecesi Nusret Mayýn Gemisi,
Ýmkansýzý baþardý, üstüne sarýp sisi.
Döþedi mayýnlarý boðazýn sularýna,
Umutlar düðümlendi o gece hep yarýna.
Gün ýþýrken yeniden baþladýlar ateþe,
Patladý beþ on mayýn, siperlerde pür neþe.
Ýlk anda battý Buvet, sonra Ýrressistible, Osean,
Saf dýþý kaldý Coutois, Ýntexible, Suffren.
Anladýlar Boðaz’ý geçmeleri imkansýz,
Karadan saldýrdýlar amansýz mý amansýz.
Zýrhlýlarla döverken Türk’ün siperlerini,
Çýkardýlar karaya zalim askerlerini.
Ýbretli sahnelere mahal oldu bu savaþ,
Kýyameti andýran bir hal oldu bu savaþ.
Sen anlat Conkbayýrý, o kahraman askeri,
Arý burnu sen anlat, o emsalsiz zaferi.
Boðaz’ýn sularýný kirletirken armada,
Toplarýn hedefiydi bir avuç yarýmada.
Ufuklar kararmýþtý, aðlýyordu bulutlar,
Çanakkale’ye kadar daralmýþtý hudutlar.
Yurduma göz dikmiþti Anzak’ý, Ýngiliz’i,
Amaçlarý sürmekti Anadolu’dan bizi.
Ölüm kol geziyordu siperlerin ardýnda,
Maðlûp olmak var mýydý Türk Eri’ne yurdunda.
Ýmanlý sinelere çarpan mermi erirdi,
Melekler yere iner, Hak’tan müjde verirdi.
Toplarýn namlularý sanki lav kusuyordu,
Böyle bir cehennemi söndürdü þanlý ordu.
O amansýz düþmaný yendi burada Mehmet’im
Kanýný sebil etti ana yurda Mehmet’im.
Ýyi belle çocuðum; Çanakkale ne demek ?
Nesillere hediye bu zafer ta haþre dek.
Ýki yüz elli üç bin yiðit verdik topraða,
Benzersiz bir destaný armaðan ettik çaða.
Bin dokuz yüz on altý, ocaðýn ilk haftasý,
Kaçtý düþman, alnýnda maðlubiyet yaftasý.
Ýbrahim Saðýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.