GİTMELİYİM BU ŞEHİRDE
Gitmeliyim bu þehirden
Ýþçiler ekmek kavgasýna düþmeden
Yýrtýk perdelerin arasýnda,
Güneþ içeriye girmeden.
Özlem yaðmuru sokulmadan topraðýn sinesine
Çiçekler açmadan bahara gözlerini
Gitmeliyim bu þehirden
Sevda anahtarýný denize atarak
Çok acele etmeliyim
Bu elvedaya
Yokluðun gözümden akmadan,
Koca þehrin kaldýrým taþlarýna
O gözlerim kör bakmalý
Köþe baþýndan görünmeden yokluðun
Dudak kývrýmlarýnda adýn titrerken
Gitmeliyim bu þehirden
Son trene kaçak binerek
Baksan ay gülüm
Sabahlamýþ yine bende ayyaþ geceler
Uykuyu içmeyen gözlerimin meyhanesinde
Sen ikram etin bana
Bir ,bir hasret kadehini
Ýçerken bütün düþlerim gerçekle kavgadaydý
Ve pes eti Ýstanbul kokan özlemin
Gitmeliyim bu þehirden
Sende geri kalan ne var ki!
Ýþte!
Haykýrýyorum son kez
Cesur bir aþktý Ýstanbul’a miras býraktýðým
Atmasýn kendini asma köprüsünde
Tozlanmasýn Topkapý sarayýnda
Halkýn dilinde yaþasýn artýk
Ve ben gitmeliyim
Gitmeliyim
Boðaza karýþý gözlerime mil çekerek
Binlerce martýyý öksüsüz limanlarda býrakarak
Son vapurla Anadolu yakasýný iþgal ederek
Gitmeliyim bu þehirde
Anadolu bekler beni BEN gibi
Gitmeliyim bu þehirden
Gitmeliyim yar
16-3-2009
ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.