Sen yoktun... Düşlerim vardı...

Sen yoktun... Düþlerim vardý...
Aklýmýn kýrbacýyla kendine gelen suskuluðum,
Kulaklarýmda patlatdý senin adýný.
Bir rüya, bir hayal, bir umut tükenirken
Ve senli þehirlerim adým adým uzaklaþýrken benden,
Yönümü bulmaya yarayan sevda kýrýntýlarý
Bir rüzgarla uçup kayboldu.
Ve kaybolmuþluðumla kalakaldým çýkmaz sokaklarda.
Oturdum bir kaldýrým taþýna ve seni düþündüm.
Sonra bir damla oldu
süzüldü yüzüme.
Uyandým...

Geçip giden ömrümde ne kadarda fazla yerin vardý.
Her yaným seninle doluydu, kaybolduðumda anladým.
Yalnýzlýk çekilmez oldu yüreðimde birden
Her yaným kasvet fýrtýna oldu, boðuldum...
Karanlýðýn içinde çýkýþ yolu ararken kendime
Bir rüzgar aldý götürdü beni uzaklara.
Gittiðim gezdiðim yerlerde seni aradým durdum
Yoktun... Olmayacaktýnda...
Sonra hýzla düþmeye baþladým.
Nereye gittiðimi göremiyor sadece düþüyordum.
Rüzgarla beraber savrulurken
Birden kendimi gördüm kaldýrýmda.
Boðazým düðümlendi, Aðladým...
Sonra bir damla oldum
süzüldüm yüzüme.
Uyandým...

Sen yoktun... Düþlerim vardý...

Bütün düþlerim sen kokardý...


Niyazi BÝLGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: