Ne baharým, ne güzüm; ne dalda dikenli gül Ben sevda çýkmazýna, sürülmüþ bir deliyim Nefes almak bir diyet; çile, keder, gam ödül Zincirlerle baðlanmýþ, dürülmüþ bir deliyim
Derler “Mazlumun ahý tahttan edermiþ þahý” Bu yüzden kimse bilmez, bende ki giz ervahý Baský yapmayýn heyhat! Yoktur bunun izahý Mahir ellerde tek renk, örülmüþ bir deliyim
Alnýma kör kurþunla iz vurdum, silinmez ki Hem kara hem de derin nasýldýr; bilinmez ki Kalbim elmas parçasý, hançerle dilinmez ki Bin sevda mermisiyle, vurulmuþ bir deliyim
Musa’ya asa oldum, Nil’e “akma, dur” dedim Aþka âþýk Mecnun’a, “çöle hayal kur” dedim Zalimin zulmü aðýr usanmadým “vur” dedim Bu yolda sürünürken, yorulmuþ bir deliyim
Ram olamam kimseye; vara- yoða aldýrmam Baþým omzuma deðil; yere düþse kaldýrmam Kem gözlerle bakana kafa tutmam saldýrdým Bu yüzden bin parçaya, kýrýlmýþ bir deliyim
Zaman zaman gezerim, daðlarý düz ederim Ýlkbahar yaz demeden, mevsimi güz ederim Yüz bin ciltlik kitabý, toplar bir cüz ederim Kýrk yýl öldükten sonra dirilmiþ bir deliyim Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.