Hayvanlar masum varlýk, týpký bebekler gibi !
Emanet canlarýný, bin zahmetle taþýrlar ;
Ne dünyaya hakimler ne de eþyalarý var…
Cüzdaný, vicdaný yok; olmaz þeytan sahibi.
Her varlýk tek suratlý; insanýn yüzü küplük ,
Ya perdede et kukla ya da sahnede meddah ;
Yanlýþ yapma zevkini genlere koymuþ Allah…
Dili serbest yaratmýþ ; kimi bal… kimi sülük.
Ruhumu sorgularken ben düþerim pusuya ,
Suçlu ilan ederek mahkum etsem bir ömür ;
Bin çeþit bahaneyle yine de kalýr özgür…
“Söz!” denen doðrularý yazarým donmuþ suya.
Uydu çanaðý nefsim, korsan yayýn gösterir,
Der ki, hata yapmasak boynunu bükerdi af ;
Belki herkes aynýdýr, kimse etmez itiraf…
Aþk bir elma þekeri; kabuk tatlý, öz zehir..