in
Haydarpaşa'ya
I.
Vapurla Kadýköy’e geçerken canlý gözlerle gördüðüm tarihi bir binaydý ilk baþta.
Zaten her þey de böyle baþladý.
Tabi hemen bir dürtüyle gidip Türk filmlerinden tanýdýðýmýz meþhur kapý önünde bir fotoðraf,
Sonrasýnda da merdivenlerden hýzlý adýmlarla inerek ;
Ýstanbul’a bir yakarýþ!
II.
Alman mimarisinden bir binaydý içini görene kadar,
Meðer insan mimarisiymiþ,
Büyük ve heybetli ama içi boþ.
III.
Vapurla Kadýköy’e geçerken gördüðüm tarihi bir binaydý hala,
Bazen görmek için baþýmý bile çevirmeye üþendiðim.
IV.
Bir gün bir þey oldu; sen yakýnlaþtýn bana,
Aramýzdaki mesafeyi demiryolu ile belirlemiþtin,
Yarý sürede gelen otobüse inat.
Hatta geldiðin trenin saatini bile Kadýköy vapuruna inat seçmiþtin,
Bir vapur öncesi erken bir vapur sonrasý geç olacak þekilde.
Belki de ben senin en çok inatçýlýðýný sevdim.
V.
Erken olan vapura binip erkenden Haydarpaþa da oldum,
Sen gelene kadar kaç kez hayalinle buluþtum,
Nasýl selam verdim, nasýl sarýldým?
Meðer erken olan vapur bile geçmiþ.
VI.
Gün çabuk geçer akþam olurdu elbet,
Geç kalmak da istemezdin, malum hava karanlýk.
Ayrýlýðýmýzý gören Haydarpaþa vardý, bir de sen,
Ben hep senleydim zaten.
VII.
Vapurla Kadýköy’e geçerken gördüðüm yaþayan bir binaydý Haydarpaþa
Ýçinde kendimden bir parça sakladýðým.
Meðer ne kadar çok geleni varmýþ, mutluymuþ.
Bir o kadar da gideni varmýþ, üzgünmüþ.
Meðer insan mimarisiymiþ,
Her gece uykuya yalnýz dalan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.