Gidiyorum, Son kez...

Gözyaþlarýmý kuruttum ve buhar olup yolladým bulutlarla.
Yaðmur olup yaðdýlar mý üzerine ?
Islatýlarmý seni sýrýlsýklam.
Hani sözlerimiz vardý vazgeçmemeye yeminli
Yeminler bozulurken kýrdýðýn canlar
Parçaladý yüreðimi, Serseri beni...
Hani hiç bitmeyecekti okyanus gözlüm.
Bu gecemde yalnýz ve sensiz.
Ne gözlerin var artýk bakabileceðim,
Nede onlara bakabilecek yüreðe sahibim...

Artýk susuyorum sensiz gecelerde...
Evimde býraktýðýn gölgenle sohbet ediyorum çoðu kez.
Aðlýyorum, sus diyorsun. susuyorum, aðlamak geliyor içimden.
Haykýrýyorum, dayanamýyorum çoðu kez ama sen hiç aldýrmýyorsun.

Kitaplarýn halen rafýmda. Açmak istemiyorum hiç bir kapaðý.
Yeniden yaþamak ölümden beter o duygu selini.
Affet beni birtanem ama unutmam gerekiyor artýk geçmiþi.
Geçmiþin kazýdýðý resimler halen duvarlarýmdayken.
Kanýmla silmeye çalýþýyorum çizgileri.
Caným acýyor, aðlýyorum. Sus diyor gölgen susuyorum
Aðlamak geliyor içimden ama sen hiç aldýrmýyorsun.

Bitimlerin yaklaþtýðý son istasyonda ilerlerken
Karþýma çýkýyorsun yine. Gözlerin gözlerimi delerken,
Ýçimi bir hüzün kaplýyor.
Affet diyorum içimden, unutmam gerekiyor artýk
Bir hançer acýsý misali dönüp arkamý gidiyorum, son kez.
Arkamdan sesleniyorsun, susuyorum. Aðlamak geliyor içimden.
Haykýrýyorsun bu kez sen ama ben hiç aldýrmýyorum.

Niyazi BÝLGÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: