Gün aþarken tepeleri aðýr aðýr Sinsi bir hüzün çöker yorgun ayaklarýna havanýn Ansýzýn kaybolunca ufkun parmaklarýndan kuþlar Esintisiz Dal kýpýrdamaz olur
Her bitiþ bir baþlangýçtýr Samanyolundan firar bir yýldýz yol gösterir Hercai akþama Asil ay eþlik eder damsýz girilmez geceye Mavi kara kostümlerini giyer edalý iþvesiyle
Titreþen yalnýzlýklar paylaþýlýr hecelerde Buðulu nidalar yükselir semanýn kucaðýna Yalnýz deðildir aslýnda Hiç kimse
19 Mart 2007 Zekiye Koç
Sosyal Medyada Paylaşın:
nefesim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.