SUS VAR

Ýstanbul’un kalabalýk caddelerinde,
Güneþin içini ýsýtmaya yetmediði,
Fakat varlýðýyla gülümsediði ,
Ilýk bir sonbahar sabahýndayým....

Sen içimde;
Ýstedikçe uzaklaþan,
Ýstedikçe yüreðimi sýzlatansýn...
Sanýrým bu yürek;
Artýk istemiyor seni....

Zamanýn tüm hýzýyla geçmesiyle,
Ýçimdeki acýnýn biranda kanatlanýp
Karþýma çýkacaðýný,
Kelimelerimin suskunlaþýp,
Beni boðacaðýný hiç düþünmezdim önceleri..
Gitgide kesiliyor derinlerdeki sesim...
Ve sende;
Gitgide sýradanlaþýyorsun içimde
Herkez gibi...

** Ben seni hiç sevmedim !
Sadece anýlarýmda yer etmeni sevdim..
Bana býraktýðýn güzellikleri belki de...**

Ýçimin yýrtýklarý günyüzüne çýkýyor yavaþ yavaþ...
Kalemimden damlayan duygularda boðuluyorum..
Bilerek suskunlaþýyorum gitgide
Bu yüreðe susmak yakýþýyor diyorum
VE SUSUYORUM..
Dilime çöreklenmiþ
Koca bir SUS VAR þimdilerde..

HAZAN YAPRAÐI 13.03.2009




Sosyal Medyada Paylaşın: