KONYA DA GÜN BATIMI.

Þanlý bir tarihi, görsen konyada.
Semayü alemü, gör mevlanada.
Rabbime ermenin, yüce varlarý.
Mesnevi de gizli, onun sýrlarý.

Muhteþem ecdadým, onlar selçuklu.
Ýlimle irfanla, onlar yoðrulu.
Birbirinden güzel, var camilerü.
Alimler yetiþmiþ, var karatayu.

Osmanlýda buna, eserler katmýþ.
Birbirinden güzel, þaheser yapmýþ.
Sarý selimdende, bir cami kalmýþ.
Hanlar hamamlarla, canlarý sarmýþ.

Edebiyat kültür, yüceltmiþ devlet.
Tertemiz yaþamýþ, bu asil millet.
Selçuklu osmanlý, þanlý þöhretli.
Yüce türk milleti, bundan haþmetli.

Konyada güneþi, batarken gördüm.
Kýzýl bir tepsiydi, hüzünü derdüm.
Sanki geçmiþteyim, þad oldu bendüm.
Selçuklu Osmanlý, gururu duydum.

Þair þemii yazmýþ, oda þiirler.
Nedimler, bakiler, gelmiþ þemsiiler.
Bunlar hem hakk dostu, hemde þairler.
Türkmendaðlý yazar, hakdan þiirler.

HÝLMÝ CAN.
6+5=11.HECE.
KONYA GEZÝSÝ. 25.11.2007.


Sosyal Medyada Paylaşın: