SEVDİM

Bilirmisin acaba,Ey sevgili.
Ben senden ayrýlmanýn hüznünü sevdim,
Ýçime kor gibi ateþi koyduðunda,
Dönmeyeceðini bile bile,
Her gün saatlere eklenen özlemini sevdim.

Tuttuðum her þarký senin içindi,
Sazýmýn tellerine her vuruþum,
Geceleri,odamý yýrtan sessizliði,
Yüreðimin her kapý çaldýðýndaki çýrpýnýþýný,
Gelmeyince de,yeniden bekleme umudunu sevdim.

Kalabalýk içindeki yalnýzlýðýmý sevdim,
Mum ýþýðýndaki içtiðimiz þarabý,
Sardunyalarý sularken ki çýkan kokuyu
Onlardaki ellerin dokunuþunu,
Kuru, yaðmur çaðýran, ayak bastýðýn topraðýný sevdim.

Gün koþarak doðarken istanbul’a
Ýyot kokusunu içime çekerken Ortaköy’de,
Þiirler yazmayý,sensizliði tuvallere çizmeyi sevdim.
Gülen yüzünü, gamzelerin çukurunu,
Muzipçe bakýþýndaki,serseri gizemini sevdim.

Gizlice aðlamayý sevdim yaðmura karýþarak,
Kar oldum dolu oldum rüzgar oldum,
Sýðdýramadým kendimi
Her fýrtýnanýn sonunda limanýna sýðýnýp,
Koynunda,beklemeyi sevdim.

Aynaya ne zaman baksam,kendimdeki aþkýný görüp sevdim,
Odama dolan sarhoþ eden kokunu,ayak seslerini.
Alýþamadým yine de yokluðuna,
Beni senden çalan yollarýn uzaklýðýný sevdim,
Kadersizliðimi,çaresizliðimi,sensiz býrakýlmýþlýðýmý,
Ben sensiz.,sensiz ölümü sevdim.








Sosyal Medyada Paylaşın: