İnanmak ve Yaşamak

ÝNANMAK VE YAÞAMAK
Yaþamak;
Öyle bir hayat ki,
Güzele, güvene, iyiye gitmiyor...
O maneviyattýr ki, hayat içinde hayat, ömür bitmiyor...
Ýzahý o kadar da güç deðil;
Ýnanmak!
Varlýðýn esasý...
Ýnsan ve iki hayat,
Hatasý, günahý, zaafý, affý, mükâfatý var ki,
Bazýlarý için belki anlamaya, anlatmaya,
Zaman yetmiyor...
Anlamak ve anlaþýlmak, ne kadar güçmüþ ki,
O kalemler yazmakla,
Her þeyi ifade etmiyor...
Gözler buðuda, vicdanlar sancýda
Bir umut, belki;
Ancak bu hayat, bu nefes yetmiyor...
Nesiller sarsýntýda,
Mücadele eden, koþan, oynaþan
Nice insan;
O an bu zaman, mazi olmadan
Ati için tarihi yad etmiyor...
Yeþeren tohumlar çiçek açmýþ.
Yetiþen nesiller el uzatmýþ,
Azmin efsunu ile dopdolu gönüller,
Sonsuza yürüyen bu aþk bitmiyor...
Bitsin boþ sözler, boþ vaatler,
Güvensizlikler içerisinde ezilmesin beyinler,
Gel...
Derman ol, yoldaþ ol,
Güçler artýk yetmiyor...
Ýdeal;
Sonsuzluða doðru akýþ ve koþmak,
Birçoklarý için hayat ve yolculuk
Bitmiyor...
Bir ömür ki,
Çekilmez aþksýz ve sevgisiz;
Nice, nice dopdolu umutlar,
Vuslata hasret bu gönül,
Ýnançsýz, ümitsiz gitmiyor...
Güzellikler diyarýndan esen bir yel,
Süzülen bir ýþýk;
Ýnanmak ve yaþamak!
Birbirinden ayrý düþmüyor...
Sabahýn seherinde,
Ötüþen bir kuþ, gezinen bir insan.
Güller gülistanýnda;
Tek bir gül olmak yetmiyor... Yahya DEMELÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: