Ben Aydınlığı Severim

Çoðu gün fýrtýnalarla uyanýrým
Beynimin derinliklerinden esen
Esip esip umutlarýmý
Param parça eden
Bir yalnýzlýk tutsaklýðý çöker yüreðime
Tükenir tek tek çocuksu hayallerim
Kaybolan derinliklerinde karanlýklarýn
Arayýp arayýp da kendini
Kendinde bulamayan
Gizemli sessizliðinde kâinatýn.

Ne denli sessiz
Bitmeyen gecelerin zifiri karanlýklarý
Bu gece yine,
Nasýlda çekilmez oluyor olmazsa
Karanlýklarý yýrtan baykuþun tiz sesi
Sýmsýcacýk avuçlarýmda elin
Karþýmda gülümseyen hayalin.

Bu gece neden ýsýsýz böyle
Ne ötüþen gece kuþlarý
Ne ezanlar býçak saplar
Karanlýðýn göðsüne
Ne de tenimi okþayan nefesin
Deðer yüzüme
Öldüm mü, öldük mü ne.
Her tarafta sessizlik
Her tarafta kasvet
Bitmiyor bir türlü
Bu hüsran bu haslet.

Gecenin ýssýz karanlýðý
Çökünce yüreðime derinden
Peþimde hep bitmek bilmeyen karabasanlar
Umutlarým uçar gider elimden.
Bozsun artýk suskunluðunu gecenin
Dallarda ötüþen kuþlar
Bir bir açsýn dallarýnda
Renk renk tomurcuklar
Düþsün yine gönlüme hayalin
Doðsun artýk güneþ
Aydýnlatsýn karanlýklar
Isýnsýn üþüyen yüreðim.
Aydýnlansýn karanlýklarda gizli
Kirli oyunlar
Bitsin artýk bu kâbus
Geçmek bilmeyen geceler
Telaþlý, kaygýlý, uykusuz.

Ne zaman biter bu zifiri geceler,
Ne zaman gönlüme
Bir umut ýþýðý düþer,
Ferahlar kor olan yüreðim
Bir seher yeli eser,
Kimi der karanlýklar
Bin ayýbý örter.
Alýn karanlýklar sizin olsun
Ben aydýnlýðý severim
Geceler sizin olsun
Gündüzler benim.
Sosyal Medyada Paylaşın: