Caným Deme Bana “Caným” deme bana gül yüzlüm “Caným” dediðin zaman damarlarýmda ateþlenir kan nutkum tutulur, aklým karýþýr kendimden geçer alýr baþýmý giderim Dað ,taþ , dere ,tepe aþar, düz yollarda þaþarým… “Caným” dediðin her an… ……………………………………… “Caným” deme bana çimen gözlüm Delikanlýlýktan kalma içimde cevher Ne dur , ne durak dinler Boþanýr içimdeki tüm frenler Ve sonra el alem bana ne der “Kýrkýndan sonra azaný” Yakar mý aþk kazaný… ……………………………….. “Caným” deme bana tatlý sözlüm Ben suya hasret kuru topraðým Duymamýþ böylesi sözler kulaðým Sen “Caným” dedikçe ben ölürüm… Caným deme bana nazlým Can senden özge deðil Aþk yolunda bir garip derviþim ben Sabýr taþý olan bilge deðil Sen “ Caným” dedikçe ben yanarým… Savrulur alevim, savrulur külüm…
Veli AYKAR Denizli,26.02.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Veli Aykar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.