EFENDİM.(NAAT.)

Peygamberim, gülistaným, hayraným.
Sana caným, feda olsun, kurbaným.
Ümmetinim, çok mutluyum, þükraným.
Sen rabbimin, nebisisin, efendim.

Senle güller açtý kokar semada.
Museviler kýskandýlar dünyada.
Düþman oldu putperestler sonrada.
Alemlerde, yýldýzýmsýn, efendim.

Aydýnlattýn kainatý, dünyaný.
Uyardýn sen inkarcýyý, þeytaný.
Yol gösterdin, rehber ettin kuraný.
Canýmýzsýn, mihmandarým, efendim.

Yýktýn putu, lat menatý kabede.
Bizi sevdin, ümmet yaptýn, gönlünde.
Ýnsanlýða, rehber oldun, evrende.
Nurlar saçan, güneþimsin, efendim.

Korkmuyorum, alsalarda canýmý.
Alemlere önder oldun, kolay mý.
Hakdan aldýn, nurlandýrdýn dünyamý.
Peygamberim, þefatimsin, efendim.

Selverimsin, güneþimsin, ayýmsýn.
Gönüllerin sultanýsýn, canýmsýn.
Bana benden, yakýn olan, kanýmsýn.
Cennet mekan, komþumuzsun, efendim.

Orman aðaç meyve çiçek, aðlarlar.
Yerler gökler, tüm gizemler, ararlar.
Dünya alem, sende huzur, bulurlar.
Sen rabbimin, muþtususun, efendim.

Kurt kuþ böcek, çöl bülbülü, sen bilir.
Meleklerde seni görür eðilir.
Parmaklarýn zemzem akar sebildir.
Paru paksýn, nurdan nursun, efendim.

Yýldýz yýldýz gökyüzünde, aydýnlýk.
Nakýþ nakýþ camilerde, selamlýk.
Gergef gergef örülmüþsün Allahlýk.
Gülden nurlu, göz nurusun, efendim.

Kanayýnca yüzün senin, al oldun.
Arý oldun, ümmetine bal oldun.
Muhammedsin köprü oldun, yol oldun.
Yaradanýn, balýmýsýn, efendim.
Yedi cihan, aydýnlandý gönlünde.
Kadýn çocuk, esirlerde kalbinde.
Hastalarýn çare, oldun derdine.
Caným tenim, her þeyimsin, efendim.

Emmin idi, ebu lehep dinlemez.
Allah ehli asla, yalan söylemez.
Þair kaab bile, akýl erdirmez.
Düþmanýný, affedersin, efendim.

Mehmet, mahmut, abdullahýn oðlusun.
Kulu üstün ettin, sende kutlusun.
Kin gütmedin, düþmanýnda dostusun.
Cennet kokan, mislermisin, efendim.

Davet olup gezdin, sema katýnda.
Cennet gördün, cehennemi narýda.
Ýbrahimle sohbet ettin orada.
Sen rabbime, misafirsin, efendim.

Çelebidir seni güzel anlatan.
Ol mevlütla, yedi cihan donatan.
Kalpten kalbe, akýp giden susatan.
Gönül tacým, mihracýmsýn, efendim.

Ilýk yeller gibi, estin gönlümde.
Gölge oldun, vaha oldun çöllerde.
Bir tek Allah vardýr, dedin her yerde.
Gönül tacým, bir tek sensin, efendim.

Güzel ahlak, mümessili, muhammet.
Sen gidince, yine koptu kýyamet.
Kullarýna vermiþ idi hidayet.
Coþkun selde, girdabýmsýn, efendim.

Güneþ bile, sen ölünce, yas tuttu.
Nankör olan seni çabuk unuttu.
Ýslam doðduk, rabbin kulu ne mutlu.
Sen kullarýn, sevabýsýn, efendim.

Türkmendaðlý yaradanýn kulusun.
Muhammedin sevgisiyle dolusun.
Mehmet, Ahmet, sen Allahýn kulusun.
Alemlere, efendisin, efendim.
CANIMIZSIN, SULTANIMIZ, EFENDÝM.

HÝLMÝ CAN.
28. AÐUSTOS. 2007. (1236)

TÜRKMENDAÐLI DAMLA DAMLA ÞÝÝR KÝTABINDAN.


Sosyal Medyada Paylaşın: