Hiç düþünmediðim Uzaklardayým artýk. Ne zaman düþtüm ýraklara! Hangi yollarý keþfettim de geldim? Aldanýpda þen sýfatýna, Nelerden hemen de vazgeçtim? Meþk bile anlamýný yitirdi, Kalbin soðuk mahzenlerinde. Tende sönmeyen volkan vardý da; Ben mi habersizdim? Sevda vardý dilimizde oysa! Bahar aylarýnýn kulaðýna fýsýldardýk. Çiçekler sevinçle dallara düþerdi, Çocuk neþesiyle alkýþlardýk.
Her aþk! Baþladýðý noktadan Ayrýlýklara hýzla zýplýyor. Ýlk ve son arasýnda þair, Hüzünleri kaleme alýyor. Akýlda kalan! Hem yürek yangýný, Hemde sevda yalaný. Uzaklaþmak için çýrpýndýkça kederden, Akkor hatýralar bedenleri daðlýyor.
Gel zaman, git zaman; Elindeki bakiyeyle geçecek yaþam. Yorgun dizlerde tükenecek derman. Toprakla sarmaþ oluncaya kadar; Fýrtýnasý dinmeyen sevda, Yaren olacak sol yanýmýza, an be an.
ALEV YAVUZ 08/03/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.