Havva mý Âdem için, Âdem için Havva’mý, Kim, kim için yaratýldý acaba? Havva’sýz Âdem olur muydu hiç, Âdem’siz bir Havva ne olurdu?
Âdem yalnýzlýkta Huzur-u Hak’ta, Bir çiçek açýverdi koltuk altýnda, Ne güzel armaðandýr bu Ya Rab, Ondan önce sadece melekler vardý.
Her þey helâl dedi Yaradan onlara, Ama sakýn yemeyin haram meyveyi, Havva anandý senin, Havva senin gibiydi kadýným, Sen Nasýl girmiþsen aklýma, Öyle giriverdi kanýna Âdem’in.
Öykü uzun, yazamam ki, Ama Havva doðurgan senin gibi, Doðurganlýðý doðurmak sanma, O da düþünürdü bizim gibi.
O da duygularýndaydý senin gibi, Duyardý, severdi Âdem’i, Kalbine gömdüðü düþleri, Söyleyemedikleriydi hayalleri.
O þimdi yok ey Havva’nýn kýzý, Sen varsýn Havva’nýn torunu; O kadar temizsin ki kadýným, Anan gibi.
07.Mart.2009 10.45
Kadýnlarýmýz bizim kalplerimizdeki en güzel duygulardýr ve her an yaþanmalýdýr; sadece 8. Martta deðil.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.