ONLAR BİZİM KADINLARIMIZDI...

**Bu Þiir’i 8 Mart Dünya Kadýnlar günü vesilesiyle Ana’mýn þahsýnda bütün Kadýnlarýmýza ithaf ediyorum... Dileðim, onlara senede bir gün vermek yerine, bir ömür boyu hak ettikleri deðeri vermektir...


Onlar bizim kadýnlarýmýzdý
Ýlk tanýdýðým kadýnlardý
Birisi anam, birisi bacýmdý
Bilmezdim
Ne zaman uyur, ne zaman uyanýrlardý...

Doðurgandý benim anam
Hep iki canlýydý (*)
Dur-durak bilmez çalýþýr çabalardý
Caným anam, bir de tez canlýydý...

Okula baþladýðýmda ilk öðretmenim
Ýlk sevgilimdi anam
Tek arkadaþým, sýrdaþým bacýmdý
Gururum, baþ tacýmdý...

Delikanlý dedikleri zamanýmda
Bir kadýna vuruldum
Aþk ile coþtum, sevda ile duruldum
Kimi yandým uðruna, kimi kor oldum...

Kadýnlarýmýz, canlarýmýz,
Aþklarýmýz, heyecanlarýmýz
Hayatýmýza anlam veren renklerimiz
Gizli kahramanlarýmýz, Kadýnlarýmýz...


Mehmet Sabri Kýlýç
07 Mart 2009 / ÝZMÝR

(*) On dört çocuk Annesi


Sosyal Medyada Paylaşın: