gölgen düþtü kaðýtlarýma, titreyen kirpiklerince kelimeleri savurmayý kurtuluþ sandýn yeteneksiz þairlerce ve aþký bundan ibaret bildin anlamsýz þiirlerce... gece ayazýný salmamýþken ýssýz evlerin camlarýna batmýþ bir güneþin matemini tutuyordu gün ve içimde ayarsýz bir saat yaklaþýyordu alnýna düþen yazýnýn karasýna...
kendince sebepler uydurdun mutlu olmak adýna -belki iyi ettin- perdelerini yýrtmadan bu alemin þehirlerine gözün kesmedi o kapýdan girmeye koyuluklarýn en koyusuna batmýþken düþlerin ruhun þarap... bedenin harap... yudum yudum içtim kesik kesik soludun...
kendine kurduðun tuzaklara küfrettin her bastýðýnda diyar-ý uzaklara dudaklarýnda renksiz çýðlýklarýn biri bin para
ve sesin vurmazken duvarlarýma gözlerimi diktim gölgen ile birlikte selamladýðým bilmem kaçýncý þafaða...
Gökay Birkan SUCAKLI
* d_i_l_e_k ’ e yardýmlarý için çok teþekkür ediyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.