KIRK LÝRA DESTANI
Sabahýn on biri, kalkýp giyindim,
Bir börek için kantine indim,
Kýrk dakka bekleyip, elim boþ döndüm,
Salýna salýna gitti kýrk lira,
Bu sabah açlýða itti kýrk lira.
Kýrk beþ kiþi vardý benim önümde,
Bekledim kuyrukta pazar gününde,
Süt de içecektim onun yanýnda,
Elimden fýrlayýp gitti kýrk lira,
Bu sabah açlýða itti kýrk lira.
Sýra bana geldi, cebime baktým,
Bir börek için kýrk lira yaktým,
Dalmýþým bir anda elden býraktým,
Börekle birlikte gitti kýrk lira,
Bu sabah açlýða itti kýrk lira.
Aðzým sulanmýþtý onu görünce,
Verdiler bir tane 40’ý verince,
Hoþ oldum böreði yere serince,
Bir anda fýrlayýp gitti kýrk lira,
Garibi açlýðý itti kýrk lira.
Bir lokmada atacaktým aðzýma,
Hayali dizildi ah boðazýma,
Bakýn hele dostlar alýn yazýma,
Kadere kapýlýp gitti kýrk lira,
Bu sabah açlýða itti kýrk lira.
Üç onlukla iki beþlik saymýþtým,
Yorulmuþtum ben ayakta, kaymýþtým,
Böreði görünce sanki doymuþtum,
Bir anda elimden kaydý kýrk lira,
Bütçeme çok fena koydu kýrk lira.
O kýrk liraya neler alýnmaz?
Bir börek o biçim yere salýnmaz,
Gitti gayri gitti, daha bulunmaz,
Bir anda aklýmý aldý kýrk lira,
Bu sabah açlýða saldý kýrk lira,
“—Arif Abi” dedi yandan birisi,
Bana düþtü böreklerin irisi,
Büyümüþtü gözlerimin irisi,
Bir anda yerlere düþtü kýrk lira,
Çaresiz gönlümü deþti kýrk lira.
Çaðýrýp da dikkatimi daðýttý,
Bilmem ki o çocuk nereye gitti?
N’edeyim þimdi börek de yitti?
Uzanýp yerlere yattý kýrk lira,
Bugün de açlýða itti kýrk lira.
Yere düþmüþ börek bana bakýnýr,
Alýp yesem onuruma dokunur,
Gurbetçiler hep açlýktan yakýnýr,
Ellerin sözünü tuttu kýrk lira,
Beni de açlýða itti kýrk lira.
Onun ile dost olmayý isterdim,
Börekçiden baþka kime gösterdim?
Düþmeseydi o böreði bir yerdim,
Sevincim kursakta koydu kýrk lira,
Bütçemi çok fena oydu kýrk li
Çok nazlandý, baþka param yok diye,
Varsýl ona bakmaz daha çok diye,
Sarýþýn kýz gibi bu cilve niye?
Benim de payýma düþtü kýrk lira,
Ýlan-ý aþk edip kaçtý kýrk lira.
Ülen kýrklýk bir geçersen elime,
Arý koyacaðým senin diline,
Dönersin o zaman pullu geline,
Allanýp pullanýp kaçtý kýrk lira,
Cebimde bir delik açtý kýrk lira.
Arif, nasýl düþtü börek elinden?
Þu börek de anlamýyor halimden,
Sallanýyom yoksulluðun yelinden,
Rüzgâra kapýlýp uçtu kýrk lira,
Bilmem ki ne yana kaçtý kýrk lira?
Arif GÖLGE
(Ankara, 18 Kasým 1984)
(Not: Bu þiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliðinin 13671 yevmiye no.su ile yazarý adýna tescil edilmiþtir.)
NOT: 1984 yýlýnda, Üniversite son sýnýftaydým. Ablam da Üniversitede okuyordu. Ekonomik olarak epey sýkýntý çekiyorduk. Babamýn emekli maaþýnýn dýþýnda baþka bir gelirimiz yoktu. Mecburen yemekten tasarruf ediyorduk. Bir sabah kahvaltýsý, bir akþam yemeði. Hepsi o kadar. Zaten sigara, içki gibi kötü alýþkanlýklarýmýz da yoktu.Yine de çok zorlanýyorduk.
Bir pazar günü, her zamanki gibi Cumhuriyet Öðrenci Yurdu’nun kantinine inmiþ, sabah kahvaltýsý için bir þeyler alacaktým. Cebimde 40-50 lira para vardý. Ertesi gün babam para gönderecekti ama o gün o parayla idare etmek zorundaydým. Kantinde sýraya girdim, yaklaþýk 1 saat kadar bekledim, sýra bana geldi. Gözüm bir dilim su böreðine takýldý. Çok güzel kýzarmýþtý. Sordum 40 lira dediler. Olsun dedim. 3 onluk ve 2 beþlik verip, böreði aldým. Bir þiþe de süt alacaktým. O sýrada, alt sýnýftan öðrenci arkadaþlardan birisi seslendi. Sanýrým sýra beklememek için bana birþeyler aldýracaktý. Ona bakacaðým derken, bir anda börek koyduðum tabak elimden kaydý. Börekler yere serilmiþti. O anda beynimden vurulmuþa döndüm. Etrafýma baktým, herkes bana bakýyordu. Arlandým, böreði yerden alamadým. Bu kez süt almaktan da vaz geçtim. Böreksiz sütü napacaktým. Kuyruktan ayrýldým, kantinde boþ bir masaya oturdum. O gün aç kalacaðýma mý yanacaktým yoksa bana bakan nefis böreklere mi? O olayýn anýsýna bu þiiri, hemen oracýkta yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.