Geceden kalma matem þehri sarmýþ bürümüþ Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Bir sûkunet sormayýn almýþ baþýn yürümüþ Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Vapur bile düdüðün kýsýk sesle çalýyor Sanki iki seveni birbirinden alýyor Bakanlarý inceden garip hüzün salýyor Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Martýlar dünden yorgun halsiz durgun ve bezgin Daha dün buralarda uçarken dolu dizgin Þimdi düþmüþ kanatlar ne sitemkâr ne kýzgýn Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Ýnsanlar yürümüyor sanki öyle duruyor Düþünceler de saklý sevdasýný arýyor Karanlýk yarýnlarý bakmasa da görüyor Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Psikolojik sorun tavan yaptý sonunda Havanýn kirli yüzü sönük kaldý yanýnda Yok olmaya hazýrdýr kýymet yok ki canýnda Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Aþk seyr-i hayâl etmiþ içten içe yanan kor Güneþ’in yansýmasý esen yelden geçen har Yaþam kargaþasýnda mutluluðu bulan zor Ýstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim
Hacer Alioðlu 06.03.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakuti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.