YOKSUL ŞAKİR.

Cep delik cepken delik.
Kalmadý hiç metelik.
Garip Þakir hep yoksul.
Her zaman cebi delik.

Bu dünyanýn nesi var.
Tasasý sopasý var.
Ali Veli hep yoksul.
Sadece cefasý var.

Devlet malý satarlar.
Haram yemez yutarlar.
Ahmet, Mehmet hep yoksul.
Taþlýk bir tarlasý var.

Köyde yaþayan fakir.
Þehirde insan fakir.
Ýþsiz millet hep yoksul.
Yüreði yanan fakir.

Zehir edildi hayat.
Garipler yiyor tokat.
Adamý yoktur yoksul.
Hem çaresiz hem sakat.

Teðet geçiyor kriz.
Sanýrlar millet keriz.
Ezilenler hep yoksul.
Kaldýk bizde tertemiz.

Ýþte böyle vatandaþ.
Kaybolma yolda yurtdaþ.
Çalamayanlar yoksul.
Böyle sürer bu uðraþ.

Nutuklarý atarlar.
Paralarý kaparlar.
Çaresizler hep yoksul.
Onlar istif yaparlar.

Ýþin çivisi çýktý.
Ýþini bilen kaptý.
Emeklide çok yoksul.
Özelleþtirdi sattý.

Kredi kartý faiz.
Ödeyemez çaresiz.
Orta direkte yoksul.
Mal mülk gider tertemiz.

Çok öðünür siyasi.
Ýþte meydanda hepsi.
Vatandaþ biçar yoksul.
Onlar yer tepsi tepsi.

Yeter be Türkmendaðlý,
Yönetenler yer balý.
Bu memleket hep yoksul.
Kýrýlýr bir gün dalý.

HÝLMÝ CAN.
6.MART. 2009.
Sosyal Medyada Paylaşın: